De geluidsproductie van transformatoren wordt veroorzaakt door magnetostrictie, het verschijnsel dat de magneetkern krimpt en uitzet met de grootte van het magnetisch veld. De optredende trilling veroorzaakt het geluid dat rond een transformator hoorbaar is als een toon met de dubbele frequentie van de wisselspanning. Transformatoren in het lichtnet produceren hierdoor geluid van 100 Hz (brommen). Bij grotere transformatoren in de open lucht kan dit leiden tot geluidshinder.
Daarom werken transformatoren niet op gelijkspanning, maar op wisselspanning. Afhankelijk van het ontwerp en het beoogde gebruik, kan de secundaire spanning lager, gelijk of hoger zijn dan de primaire spanning. De windingsverhouding (aantal windingen) tussen de primaire en secundaire spoel bepaalt de uitgangsspanning. Hoeveel vermogen de transformator uiteindelijk kan overbrengen, is afhankelijk van de doorsnede van de gebruikte koperdraad. Aangezien een scheidingstransformator de waarde van stroom en spanning op de secundaire spoelen niet verandert, ontvangt stroomkring "B" dezelfde grootte van secundaire stroom en spanning. De stroomkringen A en B zijn dus elektrisch geïsoleerd, maar toch wordt er energie tussen beide overgedragen, waarbij de scheidingstransformator als medium tussen beide fungeert.
In principe is dit mogelijk, zolang het vermogen van de dimmer in VA is aangegeven. Deze dimmers zijn geschikt voor de conventionele transformatoren met spoel. Als het vermogen wordt aangegeven in watt, dan is de dimmer alleen geschikt voor gloeilampen. Elektronische transformatoren moeten worden gedimd met behulp van een fase-afsnijdingsdimmer.
Bij overdracht van signalen tussen circuits, worden transformatoren ook gebruikt. Geluidssignalen bedienen hierbij elektronische schakelaars (thyristoren) die op hun beurt weer de verlichting bedienen. De lampen van het lichtorgel zijn met het 230 V-net verbonden, maar deze spanning mag vanwege veiligheidsredenen niet terug worden overgedragen naar de geluidsinstallatie.
Dit vergemakkelijkt een verhoogde magnetische koppeling tussen de spoelen (figuur 3, gelabeld A). Hierdoor kunnen praktisch alle magnetische krachtlijnen gelijktijdig zowel de primaire als de secundaire spoel passeren. Bij dit type transformatorconstructie vloeit echter een klein percentage van de magnetische krachtlijnen buiten de kern (de zogenaamde lekflux).
Zo geeft netvoeding over het algemeen gelijkblijvende spanning uit (gelijkspanning). Om ervoor te zorgen dat de uitgangsspanning ten alle tijden gelijk blijft, zijn veel netvoedingen voorzien van een spanningsregelaar. De simpelste uitvoering van de transformator heet E-E- of E-I-kerntransformator, naar de vorm van het deel van het lamellenpakket waarover de spoelen worden geschoven. Hierna wordt een tweede, E- of I-vormig pakket tegen het E-vormige pakket geschoven. Een probleem bij de E-kern-transformator is dat de lamellen van de kern niet één doorlopend geheel vormen, maar dat de kern uit twee delen bestaat die zo goed mogelijk tegen elkaar worden gedrukt. De secundaire spoel heeft in veel gevallen een lager aantal wikkelingen, en wordt gewonden van dikkere draad, zodat bij deze lagere spanning een grotere stroom kan worden afgenomen.
Een eenvoudige transformator kan kortsluitvast gemaakt worden, door hem minder effectief te maken. Wanneer een ringkerntransformator aan de secundaire zijde kortgesloten wordt (bijvoorbeeld doordat het aangesloten apparaat stuk is gegaan) dan gaat er primair een grote stroom lopen. Door zijn hoge rendement is de ringkerntransformator niet kortsluitvast te maken. In de kerntype transformatorconstructie is de ene helft van de spoel gewikkeld rond elk been van het magnetisch circuit van de transformator (figuur 3, gelabeld B). De helft van de secundaire spoel en de helft van de primaire spoel worden concentrisch over elkaar geplaatst op elk been.
Het wikkeldraad is meestal koper, dat is voorzien van een isolatielaagje van schellak om kortsluiting tussen de wikkelingen te voorkomen. Wanneer de laminaatstempels met elkaar worden verbonden, vormen zij de vereiste kernvorm. Een transformator is een elektromagnetisch apparaat dat elektrische energie van de ene stroomkring omzet in een andere zonder de frequentie of het vermogen ervan te veranderen. Transformatoren helpen de efficiëntie en Veiligheid (jsfiddle.net) van elektrische energiesystemen te verbeteren door de spanningsniveaus naar behoefte te verhogen of te verlagen. De transformator werkt alleen op een wisselsignaal aan zijn ingang, maar met toevoeging van enkele halfgeleiderelementen kan hij ook gelijkstroom (DC) signalen produceren. In dit artikel worden de belangrijkste typen, de bedrading en de toepassingen van transformatoren besproken, en wordt uitgelegd hoe een transformator kan worden gebruikt om gelijkstroom te produceren.